Doorgaan naar hoofdcontent

Oostenrijk, een verslag van een fijne vakantie (1)

Vandaag eens even de tijd genomen om lekker achter de laptop te kruipen om alle gemaakte vakantiefoto's in Oostenrijk eens goed te gaan bekijken en selecteren voor een reisverslag voor hier, op mijn blog. Het weer is er ideaal voor: (te) warm om buiten wat te gaan ondernemen, dus lekker binnen toeven en mijmeren bij de foto's! Ik heb er best veel gemaakt, dus ik denk dat ik deze op ga splitsen in twee delen. De eerste 9 dagen zitten we in de regio Wildschönau en het tweede deel van de vakantie brengen we door in het Zillertal. Beide horen in de deelstaat Tirol.

Het eerste deel gaat over ons verblijf in Oberau:

Dag 1, zondag 26 juli: we vertrekken omstreeks 06:00 uur richting Oostenrijk, naar het plaatsje Oberau, zo'n 850 km rijden. De reis verloopt heel voorspoedig, geen files, wel veel wegwerkzaamheden in Duitsland, maar dat is eigenlijk altijd daar. Op sommige stukken kun je niet harder dan 80 km/u, maar hee, het is vakantie, dus vooral geen haast. We zijn ook om de twee uur gaan stoppen om te pauzeren. Tijdens die pauzes begint het wennen aan de mondkapjes: in openbare gelegenheden in Duitsland moet je verplicht een mondkapje dragen. Erg vervelend als je afhankelijk bent van liplezen: regelmatig trekken we de mondkapjes naar beneden ;-) 

Aanvankelijk is het bij aankomst bewolkt en heeft het die ochtend geregend, maar dat weerhoudt de jongens er niet van om te gaan zwemmen in Freibad Wilschönau, een kwartiertje lopen van het vakantiehuis. Ik loop met ze mee en onderweg zie ik moeder en kind grazen met op de achtergrond een deel van Oberau.
Een heerlijk rustig zwembad waar we tijdens ons verblijf gebruik van mogen maken, gratis door de Wildschönau kaartjes die we van de gastvrouw krijgen.
Op de terugweg zien we talloze gele bewegwijzeringsbordjes: genoeg wandelroutes vanuit huis.
Dag 2, maandag 27 juli: potverdorie! Dát is lekker wakker worden! Heerlijk uitzicht vanaf de master bedroom over het balkon en de mannen die een kopje Nespresso nuttigen. Elke ochtend hetzelfde ritueel :-)
De dag start zo te zien behoorlijk zonnig, met hier en daar een dik wolkendek en met een heerlijk temperatuurtje van nog geen 25 graden. 
We besluiten om naar Auffach te rijden en daar de Schatzbergbahn te nemen. Deze gaat in twee etappes omhoog, waar je halverwege (op 1256 meter) uit kunt stappen. 
Wij besluiten deze helemaal te nemen tot op 1776 meter hoogte. 
En als je dan eenmaal boven bent... prachtig!
De jongens zullen het niet zo gauw toegeven, maar ook zij zijn onder de indruk van de bergtoppen!
Afkoelen in een drinkbak met ijskoud bergwater, bedoeld voor de koeien natuurlijk :-)  
We nemen een wandelroute waarbij je niet hoeft te klimmen, maar lekker naar beneden loopt. In bijna 2 uur loop je naar het middenstation.
Verdwalen is hier echt onmogelijk!
Op het laatste stuk loop je door het bos en altijd spannend die kronkelpaadjes vol boomstronken. Ik kan niet garanderen dat je hier niet struikelt ;-)
Eén van de vele almen die we tegenkomen tijdens de vakantie
En eenmaal beneden wachten glazen ijskoude cola op ons en...
... een pintje voor meneer!
Dag 3, dinsdag 28 juli: de dag start bewolkt want het heeft 's nachts flink geregend. Als het zonnetje toch doorbreekt, zien we een prachtige regenboog verschijnen.
De weersvoorspellingen zijn erg goed: we kunnen gaan zwemmen! Dat doen we bij Badesee Going am Wilder Kaiser. 
Dit Oostenrijkse paradijs ligt in het Tiroolse laagland tussen Kufstein en Kitzbühel. Het is een natuurlijk zwemmeer met een oppervlakte van 1 ha, dat voortdurend nieuw water aangevoerd krijgt vanuit de bronnen van het Wilder Kaiser bergmassief. Je kunt je voorstellen dat de kwaliteit van het water hier heel goed is. 
Badesee Going is door de internationale jury verkozen tot het schoonste natuurlijke zwemmeer van Tirol. Er is een snelle glijbaan en Jeroen en Stijn zijn er niet weg te slaan. Erg leuk!

Het plezier spat er vanaf!
Je komt hier toch gelijk in de stemming om een duik te nemen als je dit ziet?
En zo vliegt de dag weer om; omgerekend brengen we hier maar liefst zeven uurtjes door. Sowieso gaan de dagen ontzettend snel om hier. Time flies when you're having fun!
Dag 4, woensdag 29 juli: we willen graag de Kundler Klamm zien, één van de mooiste natuurkloven van Oostenrijk en tegelijkertijd ook de kortste verbinding tussen Wildschönau en het Inntal. 
Er zijn indrukwekkende rotswanden te zien van wel 200 meter hoog...
... evenals een donderende watermassa, heel mooi!
De route is in totaal 7 kilometer lang. Halverwege de tocht kan je de met de boemeltrein wat hoger komen, maar dat hebben we niet gedaan. Je zit namelijk heel dicht op elkaar in de trein met meerdere mensen en met het oog op Corona willen we geen risico nemen.
Ondertussen zien we genoeg natuurschoon
Vlinders zijn soms zo moeilijk vast te leggen, bij deze foto vergt het veel van mijn geduld ;-)
Het is deze dag bewolkt, dus ideaal om te gaan wandelen. Maar op een warme zomerdag is het natuurlijk ook heel fijn om met de voeten in het water te spartelen.
Alsof het niet genoeg is, gaan Marcel en ik 's avonds na het eten een ommetje Oberau maken. Hopelijk brengt deze zwarte kat geen ongeluk ;-)
Hoewel Oberau een echt wintersportdorpje is, zijn er ook heel veel wandelingen in de buurt die je voornamelijk in de zomer kunt maken. 
Het fotogenieke kerkje
Het heeft altijd wel wat, een voor jou onbekende begraafplaats
Een mooie muurschildering ontbreekt niet
Aantrekkelijke waterfontein, zo heerlijk om er met je handen langs te gaan
Deze foto maak ik op de terugweg op een alm naast het vakantiehuis...
... terwijl Marcel natuurlijk van het uitzicht geniet 
Dag 5, donderdag 30 juli: het belooft een zonnige, warme dag te worden. Vandaag staat weer een dag in de bergen gepland en togen we naar Alpbach. Dat dorpje ligt 1000 meter boven de zeespiegel en is ook een echt wintersportplaatsje; het heeft ruim 100 km aan pistes. Vandaar dat hier ook een Bergbahn te vinden is. Van deze maken we vandaag gebruik om met de Wiedersbergerhornbahn tot 1850 meter te komen. Eenmaal boven maken we een wandelingetje waarbij we een schitterend uitzicht hebben.
Machtig mooi, Oostenrijkse koeien met hun bellen om
Stil worden van het uitzicht

Onze kanjers: Jeroen van 15 en Stijn van bijna 14!
Om het wandelen een béétje aangenamer te maken vandaag, mogen de jongens met de rodelbaan. Ook ik heb een ritje gemaakt! Net alsof je in de achtbaan zit, spannend én mooi!
Nog een keertje?
Rond lunchtijd gaan we weer naar beneden met de kabelbaan en hebben we trek gekregen! Ik vind op Google Maps een leuk adresje, ook weer hoog in de bergen en moeten we de auto pakken naar het tentje waar we voor het eerst Kaiserschmarrn gaan eten. Dit typisch Oostenrijks gerecht móet je een keer gegeten hebben.
Maar eerst een biertje als voorafje :-)
Een Kaiserschmarrn is een licht gekarameliseerde pannenkoek, die qua smaak lijkt op een kruising van een pannenkoek en een wafel. Altijd bestrooid met poedersuiker en geserveerd met een vruchtencompôte. Bij Jausenstation Zottahof serveren ze dit met een compôte van cranberries. En, ooh, wat is een Kaiserschmarrn lekker!
Dag 6, vrijdag 31 juli: vandaag wordt weer een warme dag en gaan we zwemmen in Erlebnisbad in Ellmau. Daarbij is een klein natuurmeertje waar je ook zo lekker in kunt zwemmen! Heerlijk... Ik heb hier helaas niet zo veel foto's van gemaakt, vreemd genoeg, alleen wel van het vullen van onze buiken. Schandalig eigenlijk :-)
Onze lunch bestaat uit heerlijke verse pizza's. En samen delen maakt alles leuker toch?
Ook vandaag spenderen we zowat de hele dag in Ellmau en aan het eind van de dag besluiten we als voorafje op ons avondmaal thuis, een flinke ijscoupe te nemen :-)
Dat doen we bij Jacky's, een typisch Oostenrijkse tent in de buurt van Oberau. Je kunt kiezen uit zo ontzettend veel soorten ijscoupes! Eigenlijk willen we gewoon een hoorntje met twee bolletjes ijs. Maar dat kan daar niet. Geen straf, hoor, om als voorgerecht dan maar een flinke coupe te nemen ;-)
Jacky's heeft een heel leuk terras, waar je trouwens ook terecht kunt voor een lunch of diner.
Onderweg naar huis zien we de zon langzaam zakken. En zie je het gemaaide gras? Gauw het raam naar beneden en snuiven maar. Heerlijk de geur van vers hooi!
Dag 7, zaterdag 1 augustus: vandaag wordt het 32°C. Een goed plan om weer naar Badesee Going am Wilder Kaiser te gaan. Bij een lekker zuchtje wind is het heerlijk om hier te zijn. En trouwens, je hoeft niet eens te zwemmen, want met een zuchtje wind is het ook heel fijn om naar de mooie bergtoppen van de Wilder Kaiser te kijken. Dát is al een activiteit...
... net als foto's maken van de jongens terwijl ze voor de 100e keer van de glijbaan af 'rutschen'...
... en ik wat blommetjes in de spotlights zet.

Klik op het filmpje voor een sfeerimpressie: 

Dag 8, zondag 2 augustus: omdat we over de Hintersteiner See positieve verhalen horen, lijkt het ons wel een goed idee om vandaag hierheen te gaan om een uitgezette wandeling om het meer te gaan maken. Omdat er regenvoorspellingen zijn, besluiten we al vroeg hierheen te gaan.
Vandaag is duidelijk te zien dat de zon er geen zin in heeft. Het geeft het meer echter een mysterieus aanzien met deze laaghangende wolken.
Onderweg komen we van alles tegen zoals deze vervallen schuur...
... met aan de zijkant een -lijkt haast wel- gestyleerd hoekje...
... en aan de achterkant deze mooie klimmer. 
De Hintersteiner See is een bergmeer in de deelstaat Wilder Kaiser. Het is 56 hectare groot en 36 meter diep en is ontstaan tijdens de laatste ijstijd. Het ligt op een hoogte van 883 meter boven de zeespiegel. 
Je kan wel zien aan welke kant het meer ligt ;-)
In het echt is het meer zoveel mooier dan de foto's hier laten zien; op sommige stukken haast sprookjesachtig
Nederlandse voorbijgangers willen van ons wel een familiekiekje maken nadat wij dat ook voor hun moeten doen :-)
De koeien met hun billen naar ons toe 
Nog meer dierenvreugd...
... en een stelletje maffe pubers :-)
Mooi, de weerspiegeling in het water van van alles en nog wat 
De bergen: ik kan het niet vaak genoeg zeggen, zo magisch!
De tweede helft van de wandeling gaat door het bos en heeft een paar steile klimmetjes...
...en dalletjes.
Opeens doemt er een huisje op. Een vakantiehuisje?
Hier worden de gevaarlijke Berenklauwen niet verwijderd, maar laten ze deze langs het pad staan.  Zo zie je ze niet vaak!

Klik op het filmpje dat er is gemaakt van de Hintersteiner See: 

Omdat we vanochtend zo vroeg zijn vertrokken, ga ik na het avondeten zelf nog een wandeling maken vanaf het vakatiehuis. Van dit uitje maakte ik maar liefst één foto :-)
Een oud stuk boomstronk met schoenen er overheen gedrapeerd en een lijstje met een stukje tekst dat ik even heb vertaald vanuit het Duits:
Je zou op blote voeten over de aarde moeten gaan. 
Schoenen maken je blind. 
Je kunt de weg zien met je tenen, de aarde, het water en de wind...

Mooi he?

Met dit stukje maak ik een einde aan dit reisverslag. Ik hoop dat jullie, net als ik tijdens het schrijven hiervan, er van hebben genoten.
Het tweede deel verschijnt binnenkort op mijn blog. Dit verslag zal dan gaan over de andere bestemming waar wij de tweede week mogen verblijven.
Rest mij om jullie een fijn weekend toe te wensen!
♥♥♥♥

Reacties

  1. Ohhhh wat heb ik genoten van je verhaal en mooie foto's! Ik hou zo van Duitsland en Oostenrijk en heb dus talloze dezelfde foto's maar kan er geen genoeg van krijgen. Ben heel benieuw naar het tweede deel want Zillertal is ook ons ding. Zowel winter als zomer.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk dat je ervan genoten hebt! Het kostte wat tijd, maar dan heb je ook wat ;-)
      Deel 2 komt binnenkort, waarschijnlijk het volgende weekend. Fijne zondag nog! ♥

      Verwijderen
  2. Wowww wowwww wowwww...en of ik heb genoten...wat een mooi lang verslag en wat een boel foto’s van een heerlijke week....ik kijk alweer uit naar de tweede week liefs Ria 💕🍀💕

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ooh, wat een lieve reactie, Ria! Fijn om te lezen dat je er ook zo van genoten hebt. Dikke knuffel, Marjolijn ♥

      Verwijderen

Een reactie posten

Leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, dank je wel!

Tot de volgende keer!

Populaire posts van deze blog

Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

  Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilomete

Trapkast annex computerkast

Een echte kast is het natuurlijk niet, de ruimte die nu eindelijk klaar is. Voorheen was het een provisiekast, zo'n kast onder de trap die je veel ziet in (nieuwbouw)huizen. Toen we hier in 2000 heen verhuisden, zag ik al dat zo'n kast goed te gebruiken is om je computer neer te zetten en je administratie bij te houden. Al die tijd heeft de computer hier goed dienst gedaan, maar ik was de kleur op de gestuukte muur een beetje zat. Ik wilde wat anders. En laat deze ruimte nu een ware metamorfose hebben ondergaan! Kijken jullie even mee? Tijdens de donkere uurtjes... Over de Charles Eames stoel ligt een heerlijk warm schapenvacht... Een mooie bureaulamp van Ikea doet nu dienst als wandlamp. De zware steen die in de voet van de lamp zat hebben we verwijderd. Daarna de snoer korter geknipt en in de voet verwerkt, waarna Marcel gaten in de voet geboord heeft, zodat de lamp simpel op te hangen was. Zeg nou zelf, zo'n aparte lamp zie je toch nergens? En het leuke is:

Tafelkleedhangers

Met deze straffe wind is het geen overbodige luxe om tafelhangers aan je tafelkleed te hebben hangen. Maar... als je die niet in huis hebt, dán wordt het een ander verhaal! Dus bedacht ik zelf wat. Met Stijn zocht ik in de tuin naar de mooiste steentjes en bond er zwart-wit lint omheen. Dat lint had ik nog ergens liggen (wie bewaart heeft wat!). Met een perforator gaatjes gemaakt in het tafelkleed en de steentjes eraan vastgebonden. Wat een toeval, hé... het lint en het tafelkleed lijken voor elkaar gemaakt te zijn! Ik denk dat jullie je wel voor kunnen stellen dat ik met zoiets simpels héél blij ben! Tijdens het fotograferen ontdekte ik onder de tuintafel een schattig groepje Lelietje-der-Dalen.  Alleen helaas wel zonder bloemetjes... Maar ook zonder, zie ik de schoonheid wel in!