Een goede gewoonte vasthouden: samen wandelen!

Marcel heeft de smaak goed te pakken: hij begint het wandelen steeds leuker te vinden! De zomer is natuurlijk een hele fijne periode om er samen op uit te gaan in de natuur, maar we kunnen eerlijk gezegd ook niet wachten op het najaar straks: de prachtige kleuren van het vallend blad, de geur, de regen en genieten van het herfstzonnetje dat hopelijk veelvuldig gaat schijnen. En... aangenamere temperaturen! De hitte van de afgelopen week vind ik echt niet fijn. Er komt zo weinig uit handen, maar je probeert toch wel in beweging te blijven. 

 En dat bewegen bestaat vandaag uit het lopen van Klompenpad het Heuzesepad in het buitengebied van Opheusden. Voor ons is het slechts een half uur met de auto. Het pad is een rondwandeling van 11 kilometer dat langs de Nederrijn, door uiterwaarden en het oeverwallenlandschap gaat.

Bijna een traditie: bij de start altijd een foto maken van het bord met de kaart van de route

Omdat ook vandaag weer een behoorlijk warme dag wordt, gaan we al vroeg op pad

Je ziet dat de lucht dan ook anders is, het is heiig door de warmte

De wandeling start over de dijk...

... en als je je na een tijdje omdraait zie je dit in de verte: de Nederrijn. Mooi met de bermen vol zomerbloeiers op de voorgrond!

Eerst zijn deze jonge paarden rustig aan het grazen, maar al gauw schrikken ze van mij omdat ik dichterbij wil komen. Het stomme is dat ik mijn spiegelreflexcamera ben vergeten mee te nemen. Inzoomen met de telefoon gaat gewoon niet mooi worden, dus dan moet je creatief zijn: sluipen door de berm om zo dichterbij te komen. Op zich ben ik tevreden met deze foto: galopperende paarden door de weide is toch mooier!

Al snel lopen we langs restaurant 't Veerhuis. Aan de voorkant ziet het er heel rustig uit, totdat we aan de achterzijde komen: een terras vol luidruchtige wielrenners die kopjes koffie nuttigen. Het is toch nog te vroeg om te lunchen, dus we missen niks :-)

Het pad gaat over op een smaller pad, dichterbij de Nederrijn

Zoekplaatje

Weetje: de Nederrijn is de tak van de Rijn die vanaf het plaatsje Angeren, de voortzetting vormt van het Pannerdensch Kanaal. Bij het gemaal Kandia, aan de overzijde van Angeren, komt de Oude Rijn in het gebied. Dit was voor de aanleg van het Pannerdensch kanaal de hoofdloop van de Nederrijn. Vanaf Wijk bij Duurstede wordt de hoofdstroom Lek genoemd en de oude stroom Kromme Rijn. 

De camera van de telefoon heeft wat last van de zon en pakt de foto eigenlijk niet goed, maar ik vind het wel een plaatsje in deze post waard!

Wat een idyllisch plekje, vind je niet? Net alsof de bootjes al jaren hier liggen

Ik heb er niet heel veel foto's van gemaakt: maar we hebben zo ontzettend veel boomgaarden- en kwekerijen gezien vandaag! De boompjes allemaal keurig netjes op een rij en ondanks de hitte fris en groen in het blad

En dit huisje jongens: wij vinden dit echt práchtig! Alles tot in de kleinste details doorgevoerd. Je waant je even op het Franse platteland. De omgeving doet hier best on-Nederlands aan...

... of toch niet? In Opheusden zien we voor het eerst een fruit-automaat met versgeplukt fruit, geoogste groente en de lekkerste sappen van Nederlandse bodem!

Kijk dan, je werpt munten in de automaat, drukt cijfers in van het luikje wat je open wilt hebben en tapt eerst het lekkerste (koude!) appelsap wat we ooit gedronken hebben...

... en eet daarna in no-time bijna het hele bakje met flinke pruimen leeg!

Het pad gaat langs de dorpsrand van Opheusden door weilanden weer verder...

...en mogen we klimmen en klauteren over draad en hekken

En weer lopen we langs een kwekerij, dit keer zien we geen bomen, maar de mooiste vaste planten. Intratuin is daar niks bij!

Kurkdroge rivierenkleigrond. Het percentage vocht is een stuk hoger dan bijvoorbeeld in zandgrond. De bomen hebben dus niks te lijden, zo te zien!

Pauzeren op een schaduwrijk plekje is nu even nodig, het wordt steeds warmer. De fles met het heerlijke appelsap is natuurlijk in no-time leeg

Daarna lopen we weer verder, nu met een paraplu boven mijn hoofd om de hitte op m'n donkere haren te verdrijven. Met de zon pal bovenop je hoofd en in je nek is dit geen overbodige luxe. Marcel houdt zijn hoofd ondertussen koel met een pet

We hebben het tijdstip van de start van de wandeling zo uitgekiend, dat we rond lunchtijd aankomen bij molen de Zwaluw in Kesteren. De grootste molen van Gelderland is een rietgedekte korenmolen en is in 2002 gebouwd met onderdelen en materialen van een molen uit Duitsland. De Duitse moleneigenaar die de molen niet langer kon onderhouden en de molen als 'molenwrak' voor herbouw heeft verkocht, wist te vertellen dat de molen ruim twee eeuwen eerder uit Friesland kwam. 

Je kunt hier voornamelijk pannenkoeken eten, maar ook andere culinaire hoogstandjes. Vandaag heb ik trek in een maaltijdsalade met zalmfilet en gefrituurde gamba's. Marcel neemt kroketten met brood en mosterdmayonaise. Zo bijna aan het eind van de wandeling smaakt dit zó lekker!

Daarna lopen we een stukje terug naar de hoofdroute van de wandeling...

...en poseert Marcel naast een prachtig paardenhoofd. Moet je zien hoe laag de deuropening is en hoe oud dit schattige huisje wel niet moet zijn!

Het allerlaatste stuk gaat weer door de uiterwaarden en zijn we weer terug bij het startpunt...

...waar deze Romeinse wachttoren De Spees staat. Deze bevindt zich op de vroegere noordgrens van van het Romeinse Rijk aan de Rijnbanddijk. Deze grens volgde de Nederrijn, net zoals de grens tussen Gelderland en Utrecht tegenwoordig doet. Ooit stonden hier in het gebied vele van dit soort uitkijktorens. Van het oorspronkelijke fort is niets meer zichtbaar en daarom is er nu een houten versie van de wachttoren. Veel van de oude Romeinse grens ligt namelijk onder de grond en kan niet naar boven worden gehaald. Wij vinden dit een hele goede replica. Bijzonder dat zoiets zich heel lang geleden heeft afgespeeld!

Het verslag van deze wandeling is natuurlijk niet compleet zonder een foto van de hoofdpersonen!

♥