Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn twee favorieten: de hortensia en de Bengaalse kat

Voordat we met vakantie gingen, had ik nog wat foto's gemaakt van de tuin, met name van mijn favoriete tuinplant van dit moment, namelijk...
... de hortensia!
Ik vind het zo'n mooie en kleurrijke plant. Je hebt ze in het wit, blauw en in verschillende tinten roze en paars én in allerlei soorten en maten. De hortensia die je nu ziet is de zogenaamde boerenhortensia en deze heb ik vorige zomer gekocht als klein struikje met blauwgekleurde bloemen. Al gauw verkleurden deze naar een zachte tint roze totdat de bloemen gingen verbranden door de zon. Uiteraard wist ik dat niet alle hortensia's graag in de zon staan, maar ik had een kaal stukje in de tuin en deze hortensia mocht deze plek op gaan vullen. 
Deze hortensia liet het dus al snel bijna helemaal af weten. De winter kwam hij echter redelijk goed door, maar toen de lente alweer een paar weken gaande was, had het geen zin meer om bloemen te produceren. Ik moest op zoek gaan naar een plekje met wat meer schaduw en in onze 'opslagplaats voor rotzooi' kwam ik een speciekuip tegen. Dáár mocht de hortensia in gaan staan. Wel vier zakken potgrond moesten erin, waarvan twee zakken speciaal voor hortensia's. Ze staan namelijk graag in zuurminnende grond. En zo onder het bladerdak van de appelboom, waar wat zonlicht doorheen kan schijnen, moest het helemaal weer goed gaan komen. Dat gevoel had ik!
Een simpele speciekuip krijgt wat meer pit door oude ijzeren hoepels omheen vast te schroeven. Deze hoepels komen van een oud wijnvat die eigenlijk stond weg te rotten in de voortuin. Op deze manier lijkt een simpele kuip van zwart kunststof al heel wat met deze roestige hoepels er omheen! En hoe leuk is het om zulke voorwerpen te hergebruiken? Spullen gaan zo langer mee als je een beetje fantasie gebruikt.
De titel én de foto's verraden het al: behalve de hortensia heb ik nog een favoriet, namelijk de Bengaalse kat. 
Niet iedereen weet dit: maar Dohnut en Sproet wonen alweer bijna zes jaar bij ons. Broer en zus komen uit hetzelfde nest en ze horen echt bij ons gezin. Op de eerste foto's in deze post zie je Dohnut, een prachtige grote kater, ietwat onbenullig, lui en lief en doet geen vlieg kwaad.
En... dit is Sproet, een ontzettend aanhankelijke, stoere lieve meid. Ze kletst je de oren van je kop en soms denk ik echt dat we samen gesprekken aan het voeren zijn. Ze reageert echt op je, zo gezellig!  Buiten is ze een echte jager en moeten de buurtkatten het ontgelden: die mogen dan absoluut niet in de tuin komen!
Op de achtergrond zie je weer een andere hortensia. Ik zei toch dat dit mijn favoriete plant is? :-)
Inmiddels telt de tuin meerdere soorten hortensia's, sommige in de volle grond, andere staan in potten. Je kunt zoveel plezier van ze hebben. In de winter geven de uitgebloeide bloemen een mooi effect en tegelijkertijd bieden ze nieuwe gevormde bloemknoppen extra bescherming tijdens de koude maanden. 
Wat ziet ze toch?
Inmiddels zijn de bloemen niet meer zo roze, maar zijn ze prachtig verkleurd naar een mooie verweerde pasteltint.
Laten we hopen dat dit weekend wat beter weer op gaat leveren. Wat een regen is er gevallen gisteren hé, maar soms is dat nu eenmaal hard nodig...

♡
May the flowers remind us
why the rain was so necessary.
No rain,
no flowers
♡



Labels:

Reacties

  1. It's me5/9/20 00:08

    Beide zijn prachtig...heel fijn weekend liefs Ria 🍀💕

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Coby Breitner5/9/20 05:05

    Oh ja hortensias zijn ook mijn favoriet. Wij hebben twee hele groter borders onder de leilindes met hortensias staan. Inmiddels zo groot en zoveel bloemen elk jaar. Van oorsprong wit maar nu verkleuren ze ook naar herfstkleur groenig met een vleugje roze. I love it!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, dank je wel!

Tot de volgende keer!

Populaire posts van deze blog

Zonnestralen...

Vanmorgen om half 8 scheen de zon zó uitbundig naar binnen, dat ik mijn camera erbij móest pakken! De tulpen die ik zaterdag gekocht had móest ik vastleggen. Prachtig hoe de gele knoppen op lijken te lichten... Zaten ze zaterdag nog vol in de knop, het uitkomen gaat nu echt hard. Soms gaat dat me té hard, en dat vind ik zo jammer. Op dagen dat we werken zet ik tulpen dan ook altijd in een donker hoekje van ons huis, zodat we er veel langer plezier van hebben. Zodra we weer thuiskomen, zet ik ze wel weer op hun plek ;-) Zo heb je er echt veel langer plezier van... Een deel van de bos tulpen staat in een oude weckpot die ik een paar weken geleden had gewonnen met een give-away van Clarieke van het blog  Woonhuis nr. 2.   Dit deed ze in samenwerking met Marjolijn van woonwinkel Lijn 10 Style by me. Ben er nog elke dag superblij mee! De gipsen kandelaar maakte Kirsten van het blog  Het Raadhuis 1890  voor mij. Voor degen...
26 reacties
Meer lezen

Vensterbank op vensterbank

Deze vierzitter hebben we nog niet zo lang en aanvankelijk was het niet de bedoeling dat deze voor het raam zou komen te staan. Maar het was wat even schuiven en uiteindelijk staat de bank hier toch het allermooist. Aangezien de rugleuning wat hoger is dan het grote raam zelf en je zo de vensterbank niet kan zien, moet je slim in gaan spelen met accessoires dat je er neerzet: Twee lampen die hoog op hun voetjes staan en een  lange, elegante dame. Om het zicht naar de achtertuin niet te belemmeren, kwam ik op het idee om een vensterbankje te ontwerpen. Zo'n laag bankje dat nét boven de bank uitpiept, waarop mooie spulletjes op gelegd kan worden. Dat bleek heel makkelijk: Marcel is handig en met een beetje tijd en de juiste middelen toverde hij dit bankje tevoorschijn: Gedroogde pompoenachtigen en een dadeltak maken het sfeertje af: een tikje klassiek, maar toch rustig door het kleurengebruik. Trouwens: een mooier uitzicht naar de achtertuin kan ik niet bedenken:  Jero...
28 reacties
Meer lezen

Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

  Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilo...
2 reacties
Meer lezen