Doorgaan naar hoofdcontent

Een mooie nazomerdag in Otterlo: wandelen over het Eeskooterpad

Al jaren werk ik bij dezelfde werkgever in Barneveld en op de terugweg rij ik dan regelmatig binnendoor, vooral tijdens de drukke spits op snelwegen. Je doet er dan wel wat langer over, maar de autoroute is dan zo veel mooier! Je rijdt over plattelandswegen via Kootwijkerbroek naar Harskamp en van daaruit is het een klein stukje naar Otterlo. Als je Otterlo voorbij bent gaat de route verder richting Schaarsbergen, langs bossen, zandverstuivingen en heidevelden. Ook op deze manier kan je de vier seizoenen meemaken! 
Op een willekeurige doordeweekse werkdag, rijdend naar huis zie ik enkele wandelaars in de buurt van Otterlo lopen. "Volgens mij lopen die het klompenpad', denk ik en besluit als ik thuiskom de beoordelingen te lezen op www.klompenpaden.nl. Deze beoordelingen zijn gemengd: sommigen zijn positief, enkelen negatief, maar dat weerhoudt ons er echt niet van dat we de zondag erop het Eeskooterpad gaan lopen. In Otterlo dus!
Otterlo is voor ons bekend terrein: we komen hier al jaren en als mijn zus met haar man en kinderen in het boshuis gaan logeren, dat ergens op een plekje midden in de bossen van Otterlo staat, komen wij ook weleens buurten. Dit huisje zit al jaren in de familie van mijn zwager en ligt heerlijk verscholen tussen de bomen. Je kunt er prachtig wandelen én verstoppertje spelen, toch wel favoriet bij jong én oud!
Vandaag zijn Marcel en ik gewoon met z'n tweetjes en parkeren we de auto in het dorp. Al gauw zien we een prachtig kunstwerk van de welbekende schilder Vincent van Gogh. Wat een prachtig kleurgebruik hebben zijn schilderijen toch, heel modern, zeker voor die tijd. Ik kan me goed voorstellen dat er ontzettend veel mensen zijn die zijn werken erg inspirerend vinden!
We lopen een tijdje over de Houtkampweg richting het Kröller-Müller museum. Je vindt daar de op één na grootste Van Goghverzameling ter wereld: bijna 90 schilderijen en 180 tekeningen. We gaan daar nu niet naartoe, wat we wel doen is rechtsaf slaan nadat we langs een stijlvolle boerderij lopen, B&B De Houtkamp. Prachtig hoe het vroege ochtendzonnetje pal op de voorkant van het karakteristieke pand schijnt
Het Eeskooterpad loopt voor een gedeelte over andere wandelpaden, vooral in het begin. Waar we nu lopen, zijn meerdere campings in de buurt. Met dit mooie weer is het natuurlijk heerlijk om 's morgens vroeg zo vanuit je caravan in je campingsmoking een boswandelingetje te maken met je trouwe viervoeter of samen met een metgezel. Ik heb ze maar niet op de foto gezet :-)
Oeiiii, hoog! :-)
Is het één boom of zijn het er twee?
Eén grote zandbak, net een woestijn! Oké, met aardig wat bomen, dat weer wel :-)
We lopen richting het Otterlose bos en daar liggen hon-der-den dennenappels. Zo lekker om daar met je neus erin, de geur van het bos op te snuiven
Prachtig een zandverstuiving. Zo'n verstuiving is eigenlijk een open plek in de heide waar geen enkele begroeiing optreedt en waar het zand door wind en regen verstoven wordt. Echt stuivend zand komt in Noordwest-Europa bijna niet voor. In Nederland is nog een aantal zandverstuivingen te vinden. Ik kan me nog goed herinneren dat ik als klein meisje samen met mijn ouders op de zandverstuiving in Kootwijk aan het wandelen ben. En ik weet ook nog dat het in de winter daar ontzettend koud kan 
zijn!
Aan de rand van het bos maken we een klimmetje omhoog. Dit is niet zonder struikelgevaar trouwens ;-)
Net roosjes, deze kegeltjes van de larix, nietwaar?
Een mooie bomenlaan van oude eiken. Een beetje 'spannend' om daar te lopen vanwege de processierups
We steken de Arnhemseweg over en lopen dan verder via Europarcs camping de Wije Werelt. Maar niet zonder vooraf een geinige foto te hebben gemaakt van Marcel in de welbekende klomp. Nog even groeien, schat :-)
Dit geeft een beetje een vakantiegevoel zo, als we struinen over het park langs stacaravans en andere bijzondere onderkomens als zwerfhutten van Natuurmonumenten
Een klein musje snoept van een groot formaat dennenappel
Via natuurgebied het Roekelse Bos komen we in een wat meer open gebied met asperge- en...
... maisvelden
Prachtig, zo'n maiskolf die op openbarsten staat. Voor mij een teken dat de zomer echt op zijn eind is...
... en de herfst in aantocht met allerlei soorten bessentakken
"Kiekeboe, ik zie je wel, vrouwtje!"
Dit deel van het Eeskooterpad vind ik meer klompenpad-waardig: wandelen door boerenland en langs boerenerven
Hier doemt weer een stukje bos op 
Bij de Valksche beek zien we allerlei soorten dahlia's staan, een zomerbloeier die echter wel tot eind oktober kan bloeien!
We komen langs schaapskooi Eeskooten waarnaar dit klompenpad is vernoemd
Vandaag hebben we alleen maar een strakblauwe lucht gezien, zo mooi!
De vele uren zonneschijn van de afgelopen tijd heeft ook een keerzijde: het is overal erg droog

Hier zijn veel pluimveebedrijven te zien, logisch, we zijn vlakbij Barneveld. In de 12e en de 13e eeuw werden daar al kippen gehouden. De echte doorbraak van Barneveld als kippendorp kwam met de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam. De burgemeester van Barneveld, Joachim Westrik, bedacht een groots opgezette voorlichtingscampagne om zijn gemeente internationaal op de kaart te zetten als kip- en eiercentrum in de Gelderse Vallei
Op het laatste stukje van het klompenpad lopen we langs een immens grote bungalow, verscholen tussen de eikenbomen, met uitzicht over de weilanden. Prachtig!
Rond lunchtijd zijn we weer terug bij het startpunt. Otterlo is versierd met banieren waarop de gesneuvelde soldaten en bewoners afgebeeld staan. Deze banier heb ik mooi op de gevoelige plaat kunnen vastleggen en staat op de hoek Dorpstraat - Arnhemseweg. De versieringen in het dorp zijn opgericht ter gelegenheid van de bevrijding van Otterlo, 75 jaar geleden. April j.l zou er een tweedaags bevrijdingsfeest zijn, maar dit kon natuurlijk niet doorgaan vanwege het coronavirus. Zo ontzettend jammer. Hoewel voorlopig alles qua versiering nog een tijdje blijft hangen willen de Otterloërs volgend jaar toch hun dorp opnieuw versieren en dan hopelijk het uitgestelde bevrijdingsfeest alsnog vieren
Wandelen maakt hongerig en we nemen plaats achter op het terras bij restaurant de Waldhoorn. Het is maar goed dat we gereserveerd hebben, want het is me toch een partijtje druk! De bediening is vriendelijk en we worden vlot geholpen
Na gedane arbeid is het goed eten!

Tot slot wil ik deze blog eindigen met een mooie spreuk:

'Wandelen is even alles laten lopen''
Tot de volgende keer!
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

  Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilomete

Trapkast annex computerkast

Een echte kast is het natuurlijk niet, de ruimte die nu eindelijk klaar is. Voorheen was het een provisiekast, zo'n kast onder de trap die je veel ziet in (nieuwbouw)huizen. Toen we hier in 2000 heen verhuisden, zag ik al dat zo'n kast goed te gebruiken is om je computer neer te zetten en je administratie bij te houden. Al die tijd heeft de computer hier goed dienst gedaan, maar ik was de kleur op de gestuukte muur een beetje zat. Ik wilde wat anders. En laat deze ruimte nu een ware metamorfose hebben ondergaan! Kijken jullie even mee? Tijdens de donkere uurtjes... Over de Charles Eames stoel ligt een heerlijk warm schapenvacht... Een mooie bureaulamp van Ikea doet nu dienst als wandlamp. De zware steen die in de voet van de lamp zat hebben we verwijderd. Daarna de snoer korter geknipt en in de voet verwerkt, waarna Marcel gaten in de voet geboord heeft, zodat de lamp simpel op te hangen was. Zeg nou zelf, zo'n aparte lamp zie je toch nergens? En het leuke is:

Tafelkleedhangers

Met deze straffe wind is het geen overbodige luxe om tafelhangers aan je tafelkleed te hebben hangen. Maar... als je die niet in huis hebt, dán wordt het een ander verhaal! Dus bedacht ik zelf wat. Met Stijn zocht ik in de tuin naar de mooiste steentjes en bond er zwart-wit lint omheen. Dat lint had ik nog ergens liggen (wie bewaart heeft wat!). Met een perforator gaatjes gemaakt in het tafelkleed en de steentjes eraan vastgebonden. Wat een toeval, hé... het lint en het tafelkleed lijken voor elkaar gemaakt te zijn! Ik denk dat jullie je wel voor kunnen stellen dat ik met zoiets simpels héél blij ben! Tijdens het fotograferen ontdekte ik onder de tuintafel een schattig groepje Lelietje-der-Dalen.  Alleen helaas wel zonder bloemetjes... Maar ook zonder, zie ik de schoonheid wel in!