Doorgaan naar hoofdcontent

Vijf jaar getrouwd!

Vandaag, 8 juli, is het precies vijf jaar geleden dat Marcel en ik elkaar het ja-woord gaven. 
We kozen de dag 8 juli omdat we 20 jaar daarvóór elkaar leerden kennen. 
Dus... vandaag zijn we dan ook precies 25 jaar samen! Hoe bijzonder is dat!



We wilden in eerste instantie nooit trouwen.
Nou ja -niet willen- het is meer dat we er niet echt behoefte aan hadden.
Totdat Marcel er eigenlijk "schoon genoeg" van had om "alleen maar samen te wonen" en hij op een dag het lef had om mij te vragen om met hem te trouwen.
Deze dag vergeet ik nooit meer: het was een hele warme dag, ik was aan het koken en ik merkte op dat Marcel wat rond aan het dralen was in de woonkamer. Op een gegeven moment zette ik borden op de tafel en opeens ging hij door zijn knieën en hield een doosje voor zich met een mooie ring erin: "Wil je met mij trouwen?" Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht van verbazing en schrik,  en weet je wat ik zei? "Oh nee!!" Maar ik bedoelde natuurlijk "Ja!" Ik was helemaal flabbergasted en had dit totaal niet door. Jeroen en Stijn wisten dat papa, mama ging vragen en ze hielden al die tijd keurig hun mond. Zo leuk!



We besloten een jaar later te gaan trouwen, tijdens ons 20 jarig jubileum. Woensdag 8 juli 2015 moest dé dag worden.
Samen met mijn moeder koos ik een prachtige bruidsjurk uit bij bruidsmode-atelier Agnes Hulshof in Otterlo. 
Uiteraard mooie pumps erbij uitgezocht en Agnes maakte zelf een prachtige choker van de mooiste kraaltjes in verschillende zachte tinten roze en wit. Ook maakte ze er twee armbandjes bij. 
Niet te veel poespas, maar ook zeker niet te eenvoudig.



Voor Marcel kozen we een prachtig pak uit bij Gilsing herenmode in Didam. Ook daar slaagden we voor de rest, zoals gilet, overhemd, stropdas en schoenen.



Een supergroot feest hadden we niet in gedachten voor onze trouwdag.
Een mooie ceremonie, wat drinken met wat lekkers erbij, borrelen en daarna een heerlijk diner met familie, vrienden en wat collega's: het was hartstikke gezellig!
We deden dit bij het Ei van Columbus in Beekbergen.


Hier kwamen we aan op de trouwlocatie. Zo blij om iedereen te zien!

Hier kwamen we aan op de trouwlocatie. Zo blij om iedereen te zien!



Samen met de daggasten op de gevoelige plaat



Zo spannend!




Onze held: jongste zoon Stijn hield een heuse toespraak voor ons.
Zo, zo ontroerend en zo ongelooflijk trots!


    Na de ceremonie een lekker stukje taart



    Deze foto hangt uitvergroot in ons huis 



     ♡ Familie Kroon-Witjes , of familie Witjes-Kroon, mag ook :-) ♡



     En... eindelijk getrouwd!



    We lachten en straalden de hele dag, een dag om echt nooit meer te vergeten!













    Reacties

    1. Leuk om te lezen hoe jullie bruiloft was en hoe je daar op terugkijkt. En wat een mooie foto's en jurk! En inderdaad, je trouwdag vergeet je nooit meer.

      BeantwoordenVerwijderen
    2. Gefeliciteerd bruidspaar met jullie trouwdag, proost op nog vele jaren met volle Liefde erbij!

      BeantwoordenVerwijderen
    3. Een mooi stel! En zo leuk dat jullie kinderen er getuige van konden zijn.

      BeantwoordenVerwijderen
      Reacties
      1. Ja, dat de kinderen erbij konden zijn was heel bijzonder! ♡

        Verwijderen

    Een reactie posten

    Leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, dank je wel!

    Tot de volgende keer!

    Populaire posts van deze blog

    Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

      Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilomete

    Trapkast annex computerkast

    Een echte kast is het natuurlijk niet, de ruimte die nu eindelijk klaar is. Voorheen was het een provisiekast, zo'n kast onder de trap die je veel ziet in (nieuwbouw)huizen. Toen we hier in 2000 heen verhuisden, zag ik al dat zo'n kast goed te gebruiken is om je computer neer te zetten en je administratie bij te houden. Al die tijd heeft de computer hier goed dienst gedaan, maar ik was de kleur op de gestuukte muur een beetje zat. Ik wilde wat anders. En laat deze ruimte nu een ware metamorfose hebben ondergaan! Kijken jullie even mee? Tijdens de donkere uurtjes... Over de Charles Eames stoel ligt een heerlijk warm schapenvacht... Een mooie bureaulamp van Ikea doet nu dienst als wandlamp. De zware steen die in de voet van de lamp zat hebben we verwijderd. Daarna de snoer korter geknipt en in de voet verwerkt, waarna Marcel gaten in de voet geboord heeft, zodat de lamp simpel op te hangen was. Zeg nou zelf, zo'n aparte lamp zie je toch nergens? En het leuke is:

    Tafelkleedhangers

    Met deze straffe wind is het geen overbodige luxe om tafelhangers aan je tafelkleed te hebben hangen. Maar... als je die niet in huis hebt, dán wordt het een ander verhaal! Dus bedacht ik zelf wat. Met Stijn zocht ik in de tuin naar de mooiste steentjes en bond er zwart-wit lint omheen. Dat lint had ik nog ergens liggen (wie bewaart heeft wat!). Met een perforator gaatjes gemaakt in het tafelkleed en de steentjes eraan vastgebonden. Wat een toeval, hé... het lint en het tafelkleed lijken voor elkaar gemaakt te zijn! Ik denk dat jullie je wel voor kunnen stellen dat ik met zoiets simpels héél blij ben! Tijdens het fotograferen ontdekte ik onder de tuintafel een schattig groepje Lelietje-der-Dalen.  Alleen helaas wel zonder bloemetjes... Maar ook zonder, zie ik de schoonheid wel in!