Doorgaan naar hoofdcontent

Een oud gezegde...

... hakken en wieden zal men nooit verbieden!


Bij mijn schoonouders in de tuin staat een grote pol met bieslook. Ze maken dankbaar gebruik van het kruid, want het is overal toepasbaar.
Niet alleen bij gerechten, maar ook als deze in bloei staat, kan je er hele mooie bosjes van plukken en in een vaasje zetten.
Eenmaal in bloei smaakt het kruid niet meer zo sterk.
En het voordeel van al het 'hakken en wieden' is, dat er meer smakelijke bieslook-sprieten voor in de plaats terugkomen. 


En dan is het erg leuk er een bosje van af te knippen.


Eenmaal thuisgekomen meteen in een waterglaasje gezet en buiten op het bankje neergezet.


Inmiddels staat het al ruim een week buiten, en één voor één komen de knoppen uit.
Prachtig dat paars en roze... of beter gezegd:
Lila!



Kijk, hier staat het bosje bieslook dan:


Gezellig op het wankele tuinbankje, tussen al het andere tuinspul.

Ik zit er over te denken om de schutting te gaan verven. 
Want dat 'natuurlijke', dat onbehandelde hout kan wel mooi zijn, maar eigenlijk vind ik het ook een beetje saai.
Wit? 
Maar zal dat niet pijn doen aan de ogen? 
Want we hebben wel een tuin op het zuid-oosten... en zal het dan niet teveel opvallen?
Of  zal ik toch voor het donkergrijs gaan? 

Wat vinden jullie?

En natuurlijk: allemaal een heerlijk weekend toegewenst!



Reacties

  1. Wat een prachtige bloem geeft bieslook en wat zijn de kleuren mooi!

    De schutting hebben wij vorig jaar grijs gemaakt, ik ben er nog steeds heel blij mee alleen zie je op grijs vogelpoep beter dan op wit hihi!

    Fijn weekend! Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een prachtig boeketje Bieslook, zo heb je er dubbel plezier van.
    Een mooi sfeerhoekje heb je daar.
    Ik heb de schutting vorig jaar ook grijs geschilderd, maar in het wit zal het ook heel mooi staan.
    Ben benieuwd wat het gaat worden.
    Fijn weekend.
    Lieve groet, Mea

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zou de schutting grijs verven :-)
    Lekker rustig en neutraal....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heb net wat lekkers gemaakt met verse bieslook uit een potje van de supermarkt.
    En die schutting zou ik grijs maken. Had je vast al verwacht...

    fijn weekend, lia

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Grijs !!...veel mooier dan wit......leuk hoor je tuin !! fijn weekend liefs van mij....xxx..

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Grijs; rustiger, weerkaatst wat minder en sfeervoller. Leuk zo dat 'boeketje bieslook'. Groetjes en fijn weekend, Colin

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Misschien een voorzichtige whitewash? En anders ga ik voor de grijze variant! En wat een schattige bieslookbloemetjes!
    Fijne avond,Marielle

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Grijs sluit me helemaal aan bij de anderen,
    kijk maar eens bij heidi van laflotte die heeft een grijze schutting heel mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Bosje bieslook is erg leuk enne ik ga ook voor een grijze schutting. Maar tussen wit en donkergrijs zitten ook nog heel veel tinten....Groetjes Peggy

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik zou ook voor een grijze schutting gaan, want wit lijkt mij bij zonnig weer wat pijnlijk om tegenaan te kijken. Maar tussen wit en grijs heb je weer vele nuances om uit te kiezen!

    Leuk die bieslook in een vaasje, je hoeft helemaal niet naar de bloemenwinkel om iets fleurigs op tafel te hebben staan! :-)

    Verder alles oke bij jullie? Bjorn lijkt de waterpokken te krijgen :-( ik zie allemaal rode vlekjes verschijnen met hier en daar wat vochtblaasjes. Robert wordt trouwens de 25ste geopereerd!

    Liefs, Maris

    P.S.: ben je ooit al eens naar de Libelle Zomerweek geweest? Lijkt mij erg leuk om eens met ons tweetjes te gaan, maar dit jaar gaat dat niet lukken vrees ik...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, dank je wel!

Tot de volgende keer!

Populaire posts van deze blog

Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

  Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilomete

Tafelkleedhangers

Met deze straffe wind is het geen overbodige luxe om tafelhangers aan je tafelkleed te hebben hangen. Maar... als je die niet in huis hebt, dán wordt het een ander verhaal! Dus bedacht ik zelf wat. Met Stijn zocht ik in de tuin naar de mooiste steentjes en bond er zwart-wit lint omheen. Dat lint had ik nog ergens liggen (wie bewaart heeft wat!). Met een perforator gaatjes gemaakt in het tafelkleed en de steentjes eraan vastgebonden. Wat een toeval, hé... het lint en het tafelkleed lijken voor elkaar gemaakt te zijn! Ik denk dat jullie je wel voor kunnen stellen dat ik met zoiets simpels héél blij ben! Tijdens het fotograferen ontdekte ik onder de tuintafel een schattig groepje Lelietje-der-Dalen.  Alleen helaas wel zonder bloemetjes... Maar ook zonder, zie ik de schoonheid wel in!

Vensterbank op vensterbank

Deze vierzitter hebben we nog niet zo lang en aanvankelijk was het niet de bedoeling dat deze voor het raam zou komen te staan. Maar het was wat even schuiven en uiteindelijk staat de bank hier toch het allermooist. Aangezien de rugleuning wat hoger is dan het grote raam zelf en je zo de vensterbank niet kan zien, moet je slim in gaan spelen met accessoires dat je er neerzet: Twee lampen die hoog op hun voetjes staan en een  lange, elegante dame. Om het zicht naar de achtertuin niet te belemmeren, kwam ik op het idee om een vensterbankje te ontwerpen. Zo'n laag bankje dat nét boven de bank uitpiept, waarop mooie spulletjes op gelegd kan worden. Dat bleek heel makkelijk: Marcel is handig en met een beetje tijd en de juiste middelen toverde hij dit bankje tevoorschijn: Gedroogde pompoenachtigen en een dadeltak maken het sfeertje af: een tikje klassiek, maar toch rustig door het kleurengebruik. Trouwens: een mooier uitzicht naar de achtertuin kan ik niet bedenken:  Jeroen en