Doorgaan naar hoofdcontent

Slapen, slapen en...

 ... nog eens slapen...

Langzaam, héél langzaam, knappen mijn kinderen weer op.


Hier een foto van Stijn, samen met girafje in een diepe slaap op de bank.

Zieltje he... *zucht*...

Reacties

  1. Beterschap met de kids.......liefs fijne dag Ria....xxx...leuk dat je me volgt.....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Och, wat een lieverd...beterschap!

    Fijne dag,
    Liefs Helena

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach gossie...wat lief! Hier vind ik het nog steeds sneu als ze ziek zijn, al zijn mijn meiden inmiddels 16 en 13 jaar!

    Beterschap! Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat ze weer aan het beter worden zijn Marjolijn, al vind ik dit wel een hele lieve en vertederende foto van jouw Stijn.

    Liefs
    Tanja

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh zo zijn ze toch altijd het liefst...slapend ;0)
    Maar ziek zijn...nee dat is niets......gelukkig knappen ze iets op.
    Beterschap en liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh zo schattig! Je header is erg mooi!

    Een fijn weekend xx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo lief, hoop dat ze snel weer beter zijn.

    Groet,
    Jeanette

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oohh wat heb ik veel mooie posten van je gemist ......je tafel , kip op buitentafel, alles even mooi.

    Beterschap met je kids , fijn dat ze toch al weer iets opknappen ....

    Ik ga je even aan de zijkant van mijn blog zetten , dan mis ik ook niets meer.

    fijn weekend , hartelijke groet van Gea

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, dank je wel!

Tot de volgende keer!

Populaire posts van deze blog

Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

  Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilomete

Trapkast annex computerkast

Een echte kast is het natuurlijk niet, de ruimte die nu eindelijk klaar is. Voorheen was het een provisiekast, zo'n kast onder de trap die je veel ziet in (nieuwbouw)huizen. Toen we hier in 2000 heen verhuisden, zag ik al dat zo'n kast goed te gebruiken is om je computer neer te zetten en je administratie bij te houden. Al die tijd heeft de computer hier goed dienst gedaan, maar ik was de kleur op de gestuukte muur een beetje zat. Ik wilde wat anders. En laat deze ruimte nu een ware metamorfose hebben ondergaan! Kijken jullie even mee? Tijdens de donkere uurtjes... Over de Charles Eames stoel ligt een heerlijk warm schapenvacht... Een mooie bureaulamp van Ikea doet nu dienst als wandlamp. De zware steen die in de voet van de lamp zat hebben we verwijderd. Daarna de snoer korter geknipt en in de voet verwerkt, waarna Marcel gaten in de voet geboord heeft, zodat de lamp simpel op te hangen was. Zeg nou zelf, zo'n aparte lamp zie je toch nergens? En het leuke is:

Stoer met een vleugje romantiek

Wat heb ik lang plezier gehad van de witte druifjes in cappuccino-kopjes  (klik) Gewoon, door geen water te geven, lekker tegendraads!  Op een gegeven moment gingen ze hangen en werd het tijd om deze bolletjes in de tuin te zetten. Volgend voorjaar hoop ik ze weer terug te zien, buiten! Zaterdag ben ik naar de plaatselijke bloemist gegaan waar ik op zoek was naar kleine hyacintbolletjes, het liefst in wit.  In gedachten zag ik dit al voor me: ik zou met witte saus originele terracottapotjes beschilderen en deze één voor één vullen met een enkel hyacintbolletje.  De potjes zou ik drie-op-een-rij op de salontafel zetten. En dat is gelukt, toch miste ik wat... ... een stoer accent met een vleugje romantiek. Dat werd een stuk oud hout.  Voor de romantiek ging ik naar zolder en vond ik een schattig nostalgisch kaartje dat ik laatst bij een bestelling bij Fort Lapin erbij kreeg. Jute touw door het kaartje en om één van de potjes wikkelen en ik geniet als ik op de bank m'n boek a