Doorgaan naar hoofdcontent

Van foto naar groot kunstwerk én een update


Een tijdje terug kreeg ik een mailtje van een onbekende mevrouw. 
Zij was per toeval op mijn blog terecht gekomen en in één van mijn posten een foto gezien van een bloesemtak (klik).
Ze wilde deze foto gebruiken om deze op doek af te laten drukken, maar had wel het origineel nodig. Dus mailde ik haar het bestand zodat zij er mee aan de gang kon.
Ik was het alweer vergeten totdat ze mij weer mailde mét een foto van het uiteindelijke resultaat:


Helaas is de foto niet geschikt om deze groot weer te geven, maar je kunt zo wel duidelijk zien hoe het geworden is en ik moet zeggen dat ik best wel trots ben op het resultaat.
Een foto van mij ergens in een woonkamer in Nederland! 
Leuk toch?
...

Dinsdag en woensdag 7 & 8 februari ben ik met mijn moeder naar Nijmegen geweest voor mijn eerste revalidatiedagen w.b. mijn cochleair implantaat.
2 februari is deze aangesloten en mocht ik een paar dagen wennen voordat we echt aan de slag gingen.
Mijn moeder moest dinsdag eerst naar mij toekomen vanuit Apeldoorn en om half acht 's ochtends vertrokken we naar Nijmegen. Het verkeer zat totáál niet mee; ruim voor Lent stonden we vast met als gevolg dat we pas om kwart over 9 in Nijmegen waren. 
Het revalideren gebeurd met meerdere CI-gebruikers die recent zijn geopereerd. Het groepje bestaat uit vier personen, ieder persoon heeft dan een co-therapeut(e) bij zich. Mijn moeder dus. Het is noodzakelijk dat zij er bij zijn, zodat zij kunnen zien hoe zij moeten oefenen met een CI-gebruiker, want ook ná de revalidatiedagen is dat noodzakelijk. 
De dag begon eerst met gezellig koffie-& theedrinken, ervaringen uitwisselen en daarna mocht ik gaan oefenen met een revalidatie-therapeut. Een A4-tje gevuld met een verhaal over het broeikaseffect: ik moest proberen mee te luisteren, mee te volgen (zónder liplezen) met het verhaal toen de revalidatie-therapeute het ging voorlezen. 
Op zich ging dat best goed, maar de woorden klinken op dit moment totaal vreemd. Ik hoor de klanken wel en de tonen, maar wát er precies gezegd wordt: nee, absoluut onverstaanbaar. Maar het is nog maar het begin, en dan is het onmogelijk om nu al de woorden te kunnen verstaan.
Ook stopte ze middenin een zin en dan moest ik aangeven wanneer ze dat deed. Dát ging al stukken beter! Daarna deden we dezelfde oefening, maar dan met mijn moeder.
Toen volgde er weer een afregeling, dat wil zeggen dat alle 22 elektrodes weer wat 'harder' werden afgesteld, omdat ik alweer was 'gewend' aan de afregeling van 2 februari.
Daarna volgde er een lunch in het restaurant van het ziekenhuis, dat ging er met smaak in!
's Middags was er weer een oefening met dierengeluiden: een CD'tje werd dan afgedraaid en ik moest kiezen uit drie dierenplaatjes welk dierengeluid ik waarnam. Het klinkt heel kinderachtig, ik weet het ☺
Dat was best moeilijk, want veel geluiden zitten in dezelfde frequentie en dan is het moeilijk te onderscheiden. Ik moest proberen te achterhalen welke klanken kort zijn en welke klanken langer. 
Zo klinken krassende meeuwen kort, en een koe bijvoorbeeld, heeft langere uithalen. Grote verschillen gaan goed, maar het verschil tussen een fluitend vogeltje en een krassende meeuw is voor mij nog te klein. 
Maar... ik neem wél wat waar met mijn CI!
Rond half 3 waren we klaar en zijn we weer terug naar Westervoort gereden.
We hoopten dat het de volgende dag minder druk zou zijn, maar nee, ook nu was het erg druk en deden we er anderhalf uur over. Over een route waar je normaalgesproken een half uurtje doet! Pfff, je zou maar elke dag naar Nijmegen moeten zeg...
We begonnen weer in de woonkamer met gezellig geklets met de andere CI-gebruikers en het uitwisselen van ervaringen en daarna gingen we gezamenlijk oefeningen doen. Zo zaten we met z'n drieetjes op een rij ☺, weer luisterend naar dagelijkse geluiden, zoals het verschil tussen tikkende regen op het raam, applaus van een publiek en een miauwende kat.
Ik weet hoe deze geluiden klinken toen ik mijn hoortoestel nog droeg, dus dat probeer je dan terug te halen als de CD werd afgespeeld met eerdergenoemde geluiden, maar dat valt dan echt tegen. Ook nu moet je proberen te onderscheiden van wat klinkt zachter en wat harder. En is het korter, of langer? Al doende, of nou ja in dit geval: al luisterende, leer je de geluiden onderscheiden.
En soms is het bést frustrerend als een andere CI-gebruiker wél het juiste plaatje kiest en jij niet, maar in mijn achterhoofd weet ik dat de ene CI-gebruiker de andere niet is en dat de verschillen in het begin soms echt groot zijn. 
Daarna volgde er in een andere ruimte uitleg over de CI en de processor zelf. 
Halverwege werd dat onderbroken omdat er een paar erg moe werden en hoofdpijn gekregen. We zijn maar gaan lunchen en daarna met frisse moed er weer tegenaan gegaan.
Het is gewoon erg gezellig om met de anderen ervaringen uit te wisselen en over de koetjes en de kalfjes te hebben.
Na de lunch gingen we weer even verder en daarna konden de co-therapeutes zélf ervaren hoe een CI nu klinkt. Geluidsfragmeten werden afgespeeld en jullie hadden hun gezichten moeten zien:
wat klinkt dat afschuwelijk, raar en vreemd zo!
Nu snapt mijn moeder beter  hoe het klinkt en wat een tijd het gaat kosten om al deze klanken, al deze pieptonen om te gaan zetten naar échte geluiden!
Volgende week dinsdag en woensdag volgen weer twee revalidatiedagen.
Ondanks dat het best pittig is, en ondanks de 'herrie in me kop'heb ik er nog steeds zin in!
Oja, wat ook zo leuk was vanmorgen tijdens het ontbijt: Stijn liet een korreltje hagelslag vallen op het bord en dat nam ik waar: een 'harde' tik! Ik hoefde niet eens m'n best te doen!
Met alleen mijn hoorapparaat had ik dat echt niet gehoord...
 ...


Ik wil mijn nieuwe volgers van harte welkom heten.
Leuk dat jullie mijn blog hebben gevonden!







Reacties

  1. Joh wat een wereld aan geluid gaat er voor je open nu. Ik vermoed dat je heel erg moet wennen aan alles, want HOE klinkt het nu...een merel of een mus. Ja daar sta je als horende nooit echt bij stil natuurlijk. Maar wat een geweldige uitvinding die CI 's. HEEL veel succes, vind het erg interessant om te lezen ook.

    En wat leuk dat er nu iets van jou hangt, ergens in Nederland ♥

    Groetjes van Marian

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O wat leuk dat jouw foto ergens vergroot in een woonkamer in Nederland
    hangt. Ik moet zeggen dat de foto ook wel heel erg mooi is!
    Ik kan me goed voorstellen dat je aan al die geluiden erg moet wennen en dat het ook best moeilijk is om verschil te maken tussen hoe het één en het ander klinkt.

    Ik wens je dan ook heel veel succes verder!

    Groetjes en een fijne dag,
    Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat leuk van die foto, een hele eer.
    Heb je verhaal over het revalidatie-gebeuren met steeds groeiende bewondering gelezen. Wat geweldig van je dat je zo enthousiast bent over zo'n moeilijk proces! Hardstikke goed van je, hou vol, ik gun je het zo!
    Ik blijf het met belangstelling volgen.
    Lieve groetjes, Peet.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je mag met recht trots zijn op het mooie schilderij van jouw foto.
    Wat beschrijf je dat mooi, het revalidatiegebeuren. Voor ons is horen zo vanzelfsprekend, dat je er niet bij stilstaat dat jij aan alle nieuwe geluiden moet wennen. Heel veel succes met de revalidatie. Ik blijf het proces volgen, want ik vind het ook leerzaam.

    groetjes,
    Martine

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als je kan horen...of moet ik zeggen goed horend word geboren dan sta je eigenlijk niet zo stil hoe dat is als je het niet kan,ik ben blij dat ik je blog ben tegen gekomen en dat jij dat ons verteld...ik heb het vol bewondering zitten lezen en zo'n hagelslagje...geweldig toch???Net zoals je schilderij...SUPER! en een groot compliment natuurlijk!
    heel veel succes volgende week!!

    groetjes manuela

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat leuk, er hangt dus ergens in Nederland een soort van jouw werk aan de muur.
    Oh meis, dat revalidatiegebeuren is niet zo maar iets.
    En fijn dat je moeder nu ook weet wat jij hoort.

    Veel succes met de andere twee dagen.
    Liefs Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Onzettend mooi geworden en ik kan me voorstellen dat je heel trots bent. Dank je wel voor het zo goed omschrijven over je gehoor en hoe dat gaat. had geen idee maar probeer je updates te blijven volgen. Ook weer leerzaam voor mij.

    Liefs,
    Rozmeen

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat leuk dat jouw foto nu uitvergroot bij iemand in de kamer hangt. Je zult je wel vereerd voelen lijkt mij. En wat de CI betreft, het lijkt me zo'n gekke gewaarwording dat je nu ineens van alles hoor. Knap hoor dat dat allemaal kan.
    Groetjes, Nancy

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Fijn dat het allemaal goed verloopt.......heerlijk toch....succes ook volgende week...mooi je bloesemtak..en ja wat leuk toch he dat mensen dat zo aan je vragen......liefs van mij...xxx..

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind het zo bijzonder om je 'avontuur' te volgen. Ik kan me geen voorstelling maken van hoe jij de dingen nu hoort. Maar vind het geweldig voor je dat het elke dag iets beter gaat! Xx

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat ontzettend leuk dat iemand deze mooie foto heeft uitgekozen om vergroot aan de muur te hangen! Je revalidatie klinkt vrij heftig, maar met zoveel positiviteit als ik bij jou lees, gaat dit helemaal goed komen. Mooi om te lezen hoe je dit beleeft en ervaart.

    Liefs, Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Marjolein, wat leuk om te lezen hoe je revalidatie gaat. Het lijkt heel erg kinderachtig, maar het is zo basic als het maar kan zijn. Ik kan me zo voorstellen dat het een enorme herrie in je hoofd is en dat je na moet denken ober wat je hoort en dat eigenlijk moet gaan vertalen.
    Zo jou verhalen te lezen is het de juiste beslissing geweest om te gaan voor een CI.

    En wat een opsteker dat er een foto van jou groot ergens aan de muur hangt, een hele eer '-)

    Succes met de revalidatie verder.
    Liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi Marjolijn,

    Wat gaaf dat jouw foto nu bij iemand boven de bank aan de muur hangt...het ziet er prachtig uit hoor, dus ik begrijp die vraag bijzonder goed!!

    Tjonge...wat een proces is een CI. En je hoort nu al wel meer, maar het is nog zo anders vergeleken bij het echte geluid! Maar al duurt het nog een hele tijd, elke keer ga je een stapje vooruit!!

    Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoi Marjolijn,
    Wat een ervaringen allemaal. Wat voor mij zo vanzelfsprekend is, moet voor jou weer helemaal ontdekt worden. Fijn dat je het ook heel leuk vind allemaal, tenminste, dat maak ik op uit je verhaal...
    Geweldig dat je die ene hagelslagkorrel wel al hoorde... Super, nu lekker verder ontdekken.
    Mooi is-ie de bloesemfoto. Ik heb hier boven ons bed ook een grote bloesemfoto hangen. Sanne had deze twee jaar geleden geschoten en ik mocht hem hebben om op canvas af te drukken, in 60 x 80 cm. Prachtig, gaat nooit vervelen, bloesems... Straks vinden we ze weer overal buiten en dan weer lekker foto's ervan maken, heerlijk...
    Zucht, was het maar vast voorjaar, ik ben de winter nu wel zat..
    Ik wens je nog een heel fijne middag,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Een hagelslag als 'harde' tik horen...ik denk dat ik een beetje snap wat je meemaakt, en ik denk nog beter te snappen dat het heel vermoeiend is al die 'nieuwe' geluiden!
    Maar op zich is het natuurlijk geweldig goed nieuws dat het werkt!!
    Ik wens je samen met je moeder heel veel succes met oefenen, fijn dat jullie dit samen kunnen doen!
    O en die foto op doek...apetrots mag je zijn :))
    Groeten, Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat leuk dat jij helemaal uitlegt hoe dat nou gaat met het afstellen van je CI, geen idee wat daar allemaal bij kwam kijken. En je eigen schilderij ergens aan de muur, echt zo geweldig! Groetjes Colin

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Supertrots mag je zijn: op de foto op 't doek maar ook op jezelf, wat een bijzondere tijd en wat pittig ook! Wel fijn dat je het samen met lotgenoten kunt doen, succes! Lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Lieve Marjolijn, wat heb ik een respekt voor jou. Als ik het een beetje goed volg moet je eigenlijk opnieuw leren horen/geluiden leren kennen.
    Als ik je verhaal zo lees, dan moet je aan het eind van de dag wel doodmoe zijn. Ik wens je oprecht heel veel succes en lees geinteresseerd je up-dates.
    Ik vind het ontzettend leuk dat een van jouw foto's nu ergens op doek hangt. Daar kun je trots op zijn!

    Lieve groet,
    Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hoi Lijntje,

    Leuk om jouw CI verslag te lezen! En ik was razend benieuwd hoe jouw moeder het zou vinden, hoe de CI geluiden om haar over zouden komen.
    Ja, je snapt nu denk ik ook al (veel) beter waarom ik zo enthousiast ben over mijn CI. Er is echt een wereld voor mij open gegaan, maar dat besef je pas als je er zelf ook één hebt. Het is erg wennen en best vermoeiend allemaal, maar over een jaartje sta je er alweer heel anders voor dan nu. Maar dit is een mooi begin, zo'n hagelslagkorrel! :-) En voor goedhorende mensen lijkt het zo vanzelfsprekend om geluiden waar te nemen. Door zo'n verslag als de jouwe beseffen ze de impact ook veel beter.

    Geweldig dat er een doek van jou in een huiskamer hangt, de foto is ook echt schitterend!

    Liefs en suc6 verder, ik zie je volgende week weer! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ohh.. wat zul jij moeten wennen aan geluid...vind het zo dapper van je dat je deze strijd aan gaat...
    Respect hoor....!!
    Heel veel indrukken...dat zal je genoeg energie kosten..
    Succes en sterkte... wees trots op jezelf.
    Groetjes Hetty

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Wat gaaf zeg die foto. Hij is ook mooi! Dat moet weer gezegd worden.
    Dank voor je verhaal... Wat zal je blij zijn dat je weer meer en meer gaat horen. Succes met revalideren. Ik ben me weer bewust dat mijn gehoor niet vanzelfsprekend is! Liefs Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  22. ha Marjolijn, wat gaaf dat er ergens in ons land nu jouw foto zo groot op canvas hangt en wat is ie mooi!!
    heel enerverend lijkt me het proces waar je nu in zit met je oren.. zal heel veel energie kosten, maar je krijgt er vast veel voor terug daar gaan we tenminste vanuit! ik heb respect voor je doorzettingsvermogen!

    liefs, Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat leuk dat er nu een schilderij naar een foto van jou ergens hangt Marjolijn.
    Wat zullen dit vermoeiende dagen voor je zijn met al die geluidsindrukken die je op doet, dit zal heel veel energie kosten.
    Succes met alles meis.
    Ik wens je een fijn weekend.
    Lieve groet, Mea

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Nou dat is nou ook het leuke van bloggen, dat je iemand kan inspireren met zo'n mooie foto. Ik moet ook eerlijk zeggen dat het erg mooi staat op canvas. En je verhaal heb ik ook gelezen en dat lijkt me pittig maar ik lees ook veel doorzettings vermogen. En dat je ervoor gaat siert je zo, het zal niet makkelijk zijn maar het komt vast goed. Ik wens je heel veel succes met de revalidatie.

    Lieve groet,

    Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Hallo Marjolein,
    Ten eerste; wat leuk dat jou foto als kunstwerk aan de muur hangt bij iemand....wil je 'm nu zelf ook niet aan de muur? Je laatste foto vindt ik trouwens ook erg mooi...er zit wat meer roze en paars in, prachtig!
    Dank voor het delen van je persoonlijke verhaal, als normaal horende vind je het allemaal maar vanzelf sprekend. Maar ik besef door jou dat dat voor velen niet zo is. Groetjes Greta

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Hoi Marjolein,
    met veel interesse heb ik je verhaal gelezen over je operatie.
    Ik vind het knap dat je deze stap hebt durven nemen!
    Zelf ben ik ook slechthorend en draag 2 toestellen, maar om me te laten operen....brrr. ! Het lijkt me wel heerlijk als je gewoon alles van de kinderen kunt horen! Veel succes met de revalidatie!
    Groetjes Joanike

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Wat leuk dat er ergens een écht kunstwerk van je aan de muur hangt.
    Hé Marjolein, ik heb even terug gelezen.
    Horen klinkt voor ons zo vanzelfsprekend maar dat is het natuurlijk niet.
    Met interesse je verhaal gelezen.
    Ik was al even volger maar op de e.o.a. manier was je er tussen door "gepiept".
    Ik ga de schade inhalen hoor :-)
    Wens je heel veel succes met revalideren !!!!!!
    Groetjezz lfs mij

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, dank je wel!

Tot de volgende keer!

Populaire posts van deze blog

Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

  Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilomete

Trapkast annex computerkast

Een echte kast is het natuurlijk niet, de ruimte die nu eindelijk klaar is. Voorheen was het een provisiekast, zo'n kast onder de trap die je veel ziet in (nieuwbouw)huizen. Toen we hier in 2000 heen verhuisden, zag ik al dat zo'n kast goed te gebruiken is om je computer neer te zetten en je administratie bij te houden. Al die tijd heeft de computer hier goed dienst gedaan, maar ik was de kleur op de gestuukte muur een beetje zat. Ik wilde wat anders. En laat deze ruimte nu een ware metamorfose hebben ondergaan! Kijken jullie even mee? Tijdens de donkere uurtjes... Over de Charles Eames stoel ligt een heerlijk warm schapenvacht... Een mooie bureaulamp van Ikea doet nu dienst als wandlamp. De zware steen die in de voet van de lamp zat hebben we verwijderd. Daarna de snoer korter geknipt en in de voet verwerkt, waarna Marcel gaten in de voet geboord heeft, zodat de lamp simpel op te hangen was. Zeg nou zelf, zo'n aparte lamp zie je toch nergens? En het leuke is:

Stoer met een vleugje romantiek

Wat heb ik lang plezier gehad van de witte druifjes in cappuccino-kopjes  (klik) Gewoon, door geen water te geven, lekker tegendraads!  Op een gegeven moment gingen ze hangen en werd het tijd om deze bolletjes in de tuin te zetten. Volgend voorjaar hoop ik ze weer terug te zien, buiten! Zaterdag ben ik naar de plaatselijke bloemist gegaan waar ik op zoek was naar kleine hyacintbolletjes, het liefst in wit.  In gedachten zag ik dit al voor me: ik zou met witte saus originele terracottapotjes beschilderen en deze één voor één vullen met een enkel hyacintbolletje.  De potjes zou ik drie-op-een-rij op de salontafel zetten. En dat is gelukt, toch miste ik wat... ... een stoer accent met een vleugje romantiek. Dat werd een stuk oud hout.  Voor de romantiek ging ik naar zolder en vond ik een schattig nostalgisch kaartje dat ik laatst bij een bestelling bij Fort Lapin erbij kreeg. Jute touw door het kaartje en om één van de potjes wikkelen en ik geniet als ik op de bank m'n boek a