Terugkomdagen en de revalidatie

Ik zou het nog hebben over hoe de tweede serie terugkomdagen verlopen zijn.

Tussendoor zien jullie wat foto's die lang geleden geschoten zijn. 

Anders zou het maar een saaie post zijn he... ;-)

Voor deze dagen moest ik met mijn moeder, omdat zij mijn co-therapeute is, weer naar het Radboudziekenhuis in Nijmegen. 

Dit keer hebben we de auto op P+R Transferium Waalsprinter neergezet vanwaar we de met de snelbus naar  het ziekenhuis reden. Dat ging, in tegenstelling tot de week ervoor, stukken sneller! 

Je rijdt zo letterlijk langs de file heen en het leuke is dat je maar €2,50 betaald. Die €2,50 betaal je voor een hele dag parkeren bij de P+R en je krijgt dan maar liefst vier gratis vervoersbewijzen mee.

Afijn, hartstikke goed geregeld dus en we waren ruim op tijd in het ziekenhuis.

Ook tijdens deze dagen ben je niet alleen; dezelfde CI-gebruikers als de vorige keer waren er nu ook weer bij. 

We begonnen weer met ervaringen uitwisselen en omdat je elkaar ook goed leert kennen ga je het ook hebben over meer dan alleen koetjes en kalfjes.

We startten met een uitleg over alle accessoires die bij bij het cochleair implantaat horen, zoals het verwisselen van de accu's, snoertjes. Bij de accessoires zitten ook een stuk of tien verschillende 'hoesjes' die je om de processor kan doen. De hoesjes hebben allemaal verschillende kleuren; variërend van blauw en groen tot knalroze met motiefjes.
Heb je vandaag een blauw outfit aan, hup, blauw hoesje om de processor. Ik ben er (nog) niet het type voor, eerst moet ik zelf nog wennen, het liefst draag ik deze zo onopvallend mogelijk. Die van mij is standaard donkerbruin, precies als mijn haarkleur :-)
Daarna werd mijn CI weer afgesteld, andere elektroden in het slakkenhuis werden weer iets aangepast zodat m'n gehoorzenuw weer aan deze kan gaan wennen. Dit keer is er niet veel bijgesteld, want het klonk allemaal nog erg hard en het is natuurlijk niet de bedoeling dat deze nóg harder gaan klinken. De kans bestaat dat de geluiden dan vervormd klinken.
Toen begon het oefenen, afzonderlijk van elkaar. Mijn moeder en ik gingen mee met Yvonne, een CI-therapeute, naar een aparte kamer alwaar we oefeningen deden.
Met alleen mijn CI op moest ik met een zin mee gaan lezen, het klinkt heel kinderachtig, maar in het begin moet er wel zo opgebouwd worden, met bijvoorbeeld: "Jan ging mee uit varen" en de zin "Jan ging mee uit wandelen". Beide zinnen werden eerst voorgezegd om te waarnemen hoe deze zinnen nou klinken. En daarna zei mijn moeder één van de zinnen voor en moest ik proberen te horen welke zin ze opzegde. Zonder liplezen. Dit keer ging het erg goed, de meeste had ik wel goed. Toch klinkt het voor mij bij lange na nog niet natuurlijk, maar dat komt vanzelf.
In de middag volgden er oefeningen met een tiental plaatjes. Yvonne speelde op de CD-speler geluiden af, behorend bij de plaatjes en ik moest raden welk geluid er bij het plaatje hoorde. Zo hoorde je bijvoorbeeld voorbijrazend verkeer, een auto dat wegrijdt, een grasmaaier, een tikkende klok, een mobieltje dat afgaat. Ook dit ging erg goed. Ik herkende de geluiden allemaal! Dat betekent dat de geluiden nu aan het opslaan zijn in m'n auditief geheugen.
Zo'n dag is erg vermoeiend met al die prikkels en ik had verwacht de volgende dag op te staan met een vermoeid gevoel, maar dat was niet zo.
De tweede dag was ook weer een dag met oefeningen en voor de lunch had ik een gehoortest, vergelijkbaar met een test in een audiologisch centrum.
Allerlei piepjes krijg je te horen, en vanaf ca. 35 dB begin ik al wat te horen, erg bijzonder.
Daarna een test met woordjes, ik moest proberen te horen welke twaalf woorden er werden gezegd, zonder liplezen, bijvoorbeeld, bal, pop, hek, ballon, konijn, paddestoel, boterham etc. Ik had heel veel goed, ik scoorde zelfs 75%, nou, dat had ik niet durven dromen, door zo kort na de aansluiting al zoveel resultaat te boeken.
En door trouw te blijven oefenen, wordt dat natuurlijk alleen maar beter.

Toch vind ik de geluiden, die ik hoor, zoals stromend water, de regen, het tikken van de klok erg irritant.
Als de kinderen bijvoorbeeld op de DS spelen, hoor ik continu het geluid van de knopjes die ze indrukken. Dat moet voor een normaalhorende nieteens zo hard klinken, maar voor mij klinkt het zo ontzettend luid én onnatuurlijk.
Soms is het zo frustrerend en denk ik: blijft dat zo?
Maar door naar ervaringen van anderen te luisteren kom ik er achter dat dat niet zo is.
Deze week was het best zwaar, Jeroen en Stijn hebben vakantie, dus ze zijn continu bij mij in de buurt, allemaal heel erg gezellig natuurlijk, maar de geluiden die ze soms produceren... dat maakt dat ik soms mijn CI af doe.
Even wat rust in mijn hoofd.
Het valt soms niet mee!

Afgelopen woensdag heb ik met mijn moeder geoefend, bij haar thuis.
Ging ook erg goed, de oefeningen waren eigenlijk te makkelijk.
Aanstaande dinsdag heb ik weer een terugkomdag, dan is het alweer een maand geleden dat de CI werd aangesloten!
De CI wordt dan weer opnieuw afgesteld en mag ik weer daar gaan oefeningen en kijken we weer of ik weer wat vooruit ben gegaan.
Ik krijg dan weer nieuwe, wat moeilijkere oefeningen mee.
Weer een uitdaging!

♥