Een wandeling alleen, maar niet eenzaam...

 

Afgelopen vrijdag ben ik weer eens alleen gaan wandelen. Dit keer ga ik voor klompenpad Beekweidenpad in Voorst. Navigatie aan in de auto, en al rijdend kom ik uiteindelijk in de buurt van Apeldoorn aan. Al gauw wordt het me duidelijk: ik ben verkeerd genavigeerd. Google Maps op mijn telefoon is wat duidelijker: ik moet nog ruim 20 minuten rijden voordat ik op de plaats van bestemming ben. Verdorie, wat nu? Ik rij een stukje terug, tuur vanuit mijn ooghoeken en zie het welbekende klompenpaden-bordje! Ik stap uit en de kleine lettertjes op het bordje vertellen me dat dit om het Woldermarkerpad gaat. Nooit van gehoord. My best friend Google vertelt me dat dit pad 7 kilometer is. Hmmm... voor vandaag vind ik deze te kort, zeker als je bedenkt dat het eerdergenoemde Beekweidenpad 16 kilometer is. Ik kijk nog even verder op mijn telefoon en zie dat de start van het Avervoorderpad 8 minuten verderop rijden is. Ik besluit hierheen te gaan rijden, zeker als ik ontdek dat de route 13 kilometer is. Een prima afstand, na het slechte begin van deze vrijdag de 13e 😉

De wandeling begint in het dorpje De Vecht, een jong buurtschap dat pas in de 19e eeuw is ontstaan. Het bijzondere van De Vecht is de betrokkenheid van de bewoners. Mede dankzij hen is het Avervoorderpad tot stand gekomen

Het pad loopt over een voor mij bekend terrein. Ik kom langs manege Pothoven, een plek waar ik vroeger weleens te vinden was, omdat een vriendin hier haar paard gestald had staan. En ook hier in de buurt had ik tevens mijn verzorgpaarden staan. Bijzonder eigenlijk om hier weer te zijn! 

Over deze smalle paadjes heb ik vroeger nooit gelopen. Wat een mooi begin van dit klompenpad, zeker met het zonnetje zo!

Uiteraard heeft elk jaargetijde zijn eigen weersoort, zoals de herfst met zijn wisselvallige weer, fris, nat en winderig. Vandaag is het tegengestelde waar: een heerlijke temperatuur, (nog!) droog en een zacht briesje

Het levert, mede door het zachte zonlicht en de blauwe lucht, de mooiste foto's op

Vandaag heb ik mijn spiegelreflexcamera niet bij me. Ik merk dat ik deze wel een beetje mis, zeker de macrostand. Ik zie vandaag aardig wat struiken met mooie bessentakken, maar deze foto's gemaakt met de telefoon mislukken allemaal...

... alleen deze hoeft niet in de prullenbak. Mooi, de dauwdruppels op het groene gras

Deze tocht voert langs heel veel watergangen. Ik heb tijdens de wandeling van vandaag nog nooit zoveel rechte lijnvormige wateroppervlaktes gezien

Wie houdt er nou niet van de zon? Het geeft zo'n positief effect ten aanzien van je humeur!

Herfst. Laat maar vallen. Alles. Nog een paar blaadjes te gaan

Wat een rijkdom om hier te mogen wonen

Tijd voor een kleine pauze

Hier heb je een heel weids uitzicht! Als je goed kijkt trouwens, zie je links een levensgroot beeld staan van een Fries paard. Dit kunstwerk is in 2019 gemaakt door Patrick Visser en is vervaardigd van gerecycled metaal. Zo maakt deze kunstenaar met zijn dierenbeelden afgedankt metaal tot leven

Mijmeren op een bruggetje

Ik hoor een bekend geluid, kijk omhoog en ja hoor: ik zie vliegtuigjes- ik ben in de buurt van vliegveld Teuge! Mooie herinneringen in mij komen naar boven

Vliegveld Teuge werd in 1935 officieel geopend. Veel mensen die hier komen, vliegen nergens heen, maar beleven graag de sfeer van het vliegveld. Een grijs monument met een kroontje erop herinnert nog aan 2 augustus 1945, de dag dat kroonprinses Juliana met haar dochters via Teuge terugkeerde in bevrijd Nederland

Ik vind de kleur van deze bessen zo mooi 💜

Ik ben nog steeds in de buurt van Teuge en dit stukje gaat over een verharde weg. Aan het eind van deze weg, moet ik linksaf slaan en loop ik over een drassig stuk terrein...

... waar deze koeien mij nieuwsgierig op wachten

Ik krijg trek! Een plakje van mijn zelfgebakken brood van Noets: fruitig vezelbrood met o.a. vijg, kaneel en ananaskers. Boordevol vezels, gezond én zo ontzettend lekker!

Wuivende rietkragen met zijn karakteristieke pluimen: een prachtig decor

De zon verstopt zich nu steeds meer achter de wolken...

... en ook zonder deze lichtbron heb je mooie stillevens

Het Avervoorderpad voert je voornamelijk over onverharde paden

De Groote Wetering. Deze wetering is al in 1328 gegraven voor de eerste ontginningen in dit oorspronkelijk natte gebied. Regenwater van het Veluwemassief stroomt via beken en sprengenbeken van west naar oost, richting de lager gelegen komgebieden en uiteindelijk richting de IJssel. Oorspronkelijk kwam dit water uit in natuurlijke watergangen die afstroomden in noordelijke richting. Later zijn deze vergraven en zijn de Grift, het Apeldoorns Kanaal en weteringen zoals de Nieuwe Wetering en de Groote Wetering ontstaan

Niet zo goed te zien op de foto, maar dit eenzame boompje draagt heel veel bessen

Ik waan me even op schapeneiland Texel

Helaas sta ik iets te ver weg om huis Avervoorde goed vast te kunnen leggen. De geschiedenis van deze boerderij begint omstreeks 1500. De boerderij kreeg deze naam omdat het aan de overkant van de voorde, een wetering lag. Van oorsprong lag deze midden in het bos en functioneerde als 'spieker', als voorraadschuur waar het graan werd opgeslagen dat als belastingopbrengst binnen kwam. De huidige boerderij bevat nog steeds restanten uit de 17e eeuw. Rond 1800 werd de boerderij gehalveerd en kreeg de hoeve een puntgevel. Haaks op dit gebouw werd toen een hallenhuisboerderij gebouwd. Zo bijzonder om de geschiedenis van bepaalde monumenten te kennen, en dat is vaak ook het leuke aan sommige klompenpaden

Het begint te regenen, maar ik blijf gewoon foto's maken 😉

Dit kiekje heeft een beetje een vreemde kleurstelling

Aan het einde van het pad loop ik langs een stukje uitgebloeide moestuin...

... en via het sportveld van De Vecht loop ik, inmiddels aardig natgeregend, weer terug naar de auto

Blij dat ik het Avervoorderpad heb gelopen vandaag. Zeker de moeite waard!

♡